از بی انصافی خسته ام .

از این که دائم بخاطر حرفهای خاله زنکی باید قید تمام رابطه ها و آدمایی که دوستشون دارمو بزنم ، خسته ام

از این که باید همه اش مواظب باشم که اطرافیانم مارمولک نباشن ، خسته ام .

از این که نمی تونم در مورد آدما همون طوری که هستن تصمیم بگیرم ، خسته ام .

از بی اعتمادی خسته ام .

از دروغ خسته ام .  

از تنهایی هام که هر روز بزرگ و بزرگ تر می شن خسته ام .

از غم و غصه و گرفتاری خسته ام .

از حسادتهای بی مورد یه مشت آدم الاف و بی کار خسته ام .

از کوته نظری و کوته فکری آدما خسته ام .

از این که هر کی هر جای دنیا باهر کسی دعواش می شه آخرش ترکشاش مارو می گیره خسته ام .

از این که باید مثل مجرمها مخفیانه با اونایی که دوستشون دارم رفت و آمد داشته باشم خسته ام .

نکن ، نرو ، نباش ، نگو از همه ی فعلایی که اولشون نون چسبیده خسته ام .!!

از این که هر روز با ترس شنیدن یه خبر بد از خواب بیدار شم ، خسته ام .

از بی مرامی و بی معرفتی آدما خسته ام .

از این که با یه نوشته کپک زده سال بوق دو هفته ناراحت و غمگین بشه ام خسته ام .

از این که بخاطر طبیعی ترین چیزای دنیا باید جواب پس بدم ، خسته ام .

از این که به قول اون رفیقمون همه اش اینجا بوی ناامیدی میاد خسته ام .