یا لطیف

یه ماه رمضون دیگه . ماهی که به قول امام سجاد (ع) : آرزوها در آن نزدیک و نیکویی ها بسیار است .

ماه رمضون با حال  و هوای خاص خودش .

و مجموع چیزایی که این حال و هوا رو می سازند .

یکیش همین برنامه های تلوزیون هست . برنامه های (مثلا ویژه ) سحر و افطار .

که به قول خودشان مدیریت و برنامه ریزی منحصر به فردی پشتش خوابیده .

و خیل عظیم مردم ایران که تقریبا بعد از افطار در بست در خدمت تلوزیون هستند . 

اما نمی دانم واقعا برای چه برنامه ریزی کردند .

برای تکرار همان ( مثلا) ویژه های سالهای پیش ؟

پخش سریالهای آبکی ، با همان روال همیشگی .

شبکه سه قرار است ما را بخنداند که متاسفانه امسال از پس یک لبخند زورکی هم برنیامده و هنوز دو سه قسمت نگذشته فقط دارد روی اعصاب ببیننده پیاده روی می کند . (1)

نمی دانم برای خنداندن ما راهی به جز این هزلیات وجود ندارد .

شبکه دو هم قرار است ما را متنبه کند . مثل همان " کمکم کن " و " او یک فرشته بود " که هزار و یک اشکال ریز و درشت داشت و ما بلاخره نفهمیدیم  نقش  " مشاور مذهبی سریال  " چه بود .

شبکه یک هم می خواهد وضع بازار دستمال کاغذی را از این رو به آن رو کند. ترکیبی از همان سریالهای آبکی . با کارگردانی سیروس مقدم ( نرگس را که یادتان هست ) و  سبک کشیزمش (2)  .

واقعا هیچ کس ، هیچ ایده جدیدی به ذهنش نمی رسد ؟

اصلا چه حکمتی است که تمام شبکه ها باید سریال بسازند ، گویی که وحی منزل است و خدای نکرده تخطی از آن کفر محسوب می شود . چهار شبکه با جدیت ، همان خزعبلات سالهای قبل را تحویلمان می دهند ،  لحظات نورانی و دلهای آماده ای را که می توان با معارف پر کرد ، به بی رحمانه ترین شکل ممکن تلف می شود .

و ما با حالت کاملا بی خیالانه ای ، در حالی که پایان همه اش را از همین حالا حدس زده ایم ، در حالی که از دیدنشان هیچ هیجانی به امان دست نمی دهد ، در حالی که هر کدامش تنها دو ثانیه می تواند ما را در گیر کند . باز هم چشمان بی رمق تازه از روزه درآمده و خسته از کار روزمان را به دست تلوزیون چی ها می سپاریم . تا باز ما خمیازه بکشیم و آنها ....... !!(3)

اما تراژدی به همین جا ختم نمی شود .

این وضع شبکه های سراسری است . فکرش را بکنید ، شبکه های استانی دیگر چه می شوند .

از وقتی که یادم می آید  شبکه استانی ما همین تواشیح را بعد از اذان پخش می کرد. تواشیحی که آخرش هم نمی دانم چه پیامی فوق العاده ای درش هست .

واقعا در این مملکت قحط یک مناجات زیبا و یک تواشیح خوب و یک صوت قرآن دلچسب آمده ؟؟!!

برنامه های قابل استفاده ای  مثل سخنرانی های دکتر مرتضی آقا تهرانی را  هم در ساعتی پخش می کنند که یا به درد جغدها می خورد یا پشه ها و خروس ها .

نمی دانم هیچ نیروی فکری در این صدا و سیما وجود ندارد ؟؟؟

پ . ن :‏

1 ـ‏ مادر بزرگ پیر من هم ،‏ که از دیدن فیلمهای هندی و سریالهای آبکی حض وافری می برد و هر کدام را با تکرارشان تقریبا به اندازه سالهای زندگی اش دیده است ، امسال شاکی شده ... !!!

2 ـ سبک کشیزیم . سبک معروف سریالهای ایرانی که خمیر مایه آن کش دادن بی حدو حصر جریان است .

3 ـ‏این ما هستیم که برخورد و رفتار دیگران را در مورد خودمان تعیین می کنیم . این هم نوعی رفتار است دیگر .