یا لطیف !
آنچه را برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند
و آنچه را برای خود نمی پسندی برای دیگران هم مپسند .
یادتان هست ، ابتدایی بودیم ، درست یادم نیست چندم ابتدایی ، اما همان سالها بود که این سخن معروف حضرت علی (ع) را توی کتابهایمان خواندیم و حفظ کردیم و هنوز هم کمابیش به یاد داریم و به کار می بریم !
به کار می بریم نه به معنای این که عمل می کنیم ، به معنای این که ذکر زبانمان هست ...
دریغا عمل !
فکرش را بکنید چه گلستانی می شد دنیا ، اگر هر کس، همانی را که برای خودش دوست داشت ، برای دیگران هم خواستار بود !
و از کارهایی که خودش را نارا حت و اذیت می کند در مورد دیگران هم پرهیز می کرد ...
این روزها این جمله ی معروف در ارتباط با آدمها ، مدام توی ذهنم می آید و می رود ...
دلم می خواهد به دوستانم ...
به رئیسم ...
به همکارم ...
به ...
بگویم ؛ چرا تمام آن چیزهایی که خودت را اذیت می کند و گاهی زندگی ات را مختل می کند ، برای دیگران به کار می بری ؟!!
روزی هزار بار تکرار می کنم ، یعنی ناخواسته است؟!! و بعد خودم را دلداری می دهم که حتما ناخواسته است !!
حتما !!
و باور می کنم و بر اساس باورم زندگی می کنم ، اما ....
اما چیزی که خراب می شود سخت جبران پذیر است و گاهی اصلا قابل جبران نیست ...!!
ای خداوند حبیب !
به هر ریسمانی که آویختیم برید
بر هر شاخه ای که نشستیم ، شکست
بر هر ستونی که تکیه زدیم ، افتاد
تنها تویی که حق محبت را تمام و کمال ادا می کنی ، به ما هم الفبای محبت بیاموز
